اسکارلت یا مهناز؟

 

«اسکارلت جوهانسون» بازی در فیلمی با سرمایه‌گذاری «محمد بن سلمان» شاهزاه سعودی را نپذیرفته است. بازیگر گرانقیمت هالیوود باید در یک فیلم بیوگرافیکال به کارگردانی «ریدلی اسکات» نقش «لینزی آداریو» عکاس خبری برنده جایزه پولیتزر ایفای نقش می‌کرد، اما وقتی می‌فهمد که یکی از سرمایه‌گذاران فیلم بن سلمان سعودی است، از بازی در فیلم کناره‌گیری می‌کند.

گاردین می‌نویسد، آداریو اخیراً در مصاحبه با نیویورک تایمز فاش کرد که اسکارلت جوهانسون گفته است:

«مطلقاً امکان ندارد. این مرد آتش جنگ در یمن را شعله‌ور نگه می‌دارد و زنان را زندانی می‌کند.»

وی اضافه می‌کند: «این مسئله به قبل از قتل «جمال خاشقجی» برمی‌گردد، وقتی که شاهزاده یکی از سرمایه‌گذاران اصلی فیلم بود.» بن سلمان اخیراً به دست داشتن در قتل «جمال خاشقجی» خبرنگار واشینگتن پست در سفارت عربستان در ترکیه پس از انتقاد از قوانین بن سلمان متهم شده است.

آداریو می‌گوید: «من او را شخصاً ملاقات نکرده‌ام ولی احساس می‌کنم شاهزاده سعودی قصد داشته از فیلم من برای مقاصد تبلیغاتی استفاده کند و به غرب نشان دهد به هالیوود و همه کارهای بزرگ غربی‌ها علاقه‌مند است»

به گزارش وب سایت سینما، آپریل گذشته، بن سلمان به هالیوود سفر کرد تا با رؤسای استودیوها و ستارگانی مانند «دووین جانسون» ملاقات کند؛ ملاقاتی که اعتراضات زیادی را در پی داشت.

اما مهناز افشار:

با افتخار در مسابقه ای سعودی در شبکه ای سعودی به عنوان داور می باشد که قرارداد او نیز بسیار بالا بوده و این پول که به او پرداخت می شود از جنایت های عربستان سعودی است از جمله کشتار در یمن و...

تفکر...

نقد و بررسی فیلم سرخپوست

خلاصه داستان:

سرگرد جاهد ( نوید محمد زاده ) رئیس زندانی است که باید تخلیه شود و زندانیان به محل دیگری ارسال شوند. اما در زمان جابجایی یک زندانی مفقود می شود و...

کارگردان :

نیما جاویدی : متولد سال 1358 در شهر بجنورد می باشد و فیلمسازی را از سال 1378 با ساخت فیلم « قهرمان فلج ماراتن » آغاز نمود و در سالهای بعد « تلفنی برای o » و « بیچاره زمین » را کارگردانی کرد. جاویدی چهره ای جوان در سینماست که « ملبورن » مهمترین ساخته سینمایی اش تا به امروز می باشد که موفق به دریافت جوایز ارزشمند بین المللی نیز شده است.

نقد فیلم « سرخپوست » :

« سرخپوست » را می توان تجربه جدیدی در سینمای ایران دانست که توانسته به قواعد سینمای بین الملل نزدیک شود و از معضلات فیلمسازی داخلی تا حد زیادی رهایی یابد. هرچند که باید به این نکته هم اشاره کرد که « سرخپوست » علاوه بر نکات مثبتی که دارد، در بخش های زیادی هم دچار ضعف در فیلمنامه است که به یکدست بودن فیلم آسیب جدی رسانده و منجر به این شده که اثر نتواند یک روند جدید را در سینمای ایران پایه گذاری نماید تا بتواند الگوی بسیاری از فیلمسازان باشد.

نخستین ویژگی تحسین برانگیز « سرخپوست » تسلط کارگردان بر دکوپاژها و میزانسن هاست. طراحی صحنه « سرخپوست » به راحتی می تواند یکی از برترین های سینمای ایران در سالهای اخیر قرار بگیرد که در آن نسبت محیط با شخصیت ها مشخص است و ما شاهد میزانسن های عجیب و بی ارتباط با سکانس ها نیستیم. تسلط نیما جاویدی به نکات فنی باعث شده تا تصویری که در « سرخپوست » خلق می شود یکی از بهترین های سینمای ایران در سالهای اخیر باشد که در آن کوچکترین جزئیات تصویری رعایت شده و ستایش برانگیز است.

فیلمبرداری هومن بهمنش در فیلم نیز بی شک یکی از بهترین تجربه سالهای اخیر سینمای ایران بوده است. جایی که تمام قاب بندی ها صحیح و با رعایت اصول صحیح تصویربرداری انجام شده که در آن بنا به موقعیتی که شخصیت های قصه در آن قرار گرفته اند، دوربین نیز کارکرد متفاوتی پیدا می کند و خوشبختانه در بهترین نقطه برای ثبت تصویر قرار می گیرد. تصویربرداری تاریک و مرده از فضای زندان و دوربین متحرکی که در دقایق پایانی فیلم شاهد آن هستیم، ثابت می کند که باید فیلمبرداری « سرخپوست » را تجربه جذاب و تماشایی بدانیم که می تواند به راحتی الگوی بسیاری از فیلمسازان داخلی باشد. دوربینی که هرگز از چارچوب استاندارد تصویربرداری سینمایی خارج نمی شود و البته که بهترین جایگاه برای او پرده عریض سینماست.