خلاصه داستان:
سرگرد جاهد ( نوید محمد زاده ) رئیس زندانی است که باید تخلیه شود و زندانیان به محل دیگری ارسال شوند. اما در زمان جابجایی یک زندانی مفقود می شود و...
کارگردان :
نیما جاویدی : متولد سال 1358 در شهر بجنورد می باشد و فیلمسازی را از سال 1378 با ساخت فیلم « قهرمان فلج ماراتن » آغاز نمود و در سالهای بعد « تلفنی برای o » و « بیچاره زمین » را کارگردانی کرد. جاویدی چهره ای جوان در سینماست که « ملبورن » مهمترین ساخته سینمایی اش تا به امروز می باشد که موفق به دریافت جوایز ارزشمند بین المللی نیز شده است.
نقد فیلم « سرخپوست » :
« سرخپوست » را می توان تجربه جدیدی در سینمای ایران دانست که توانسته به قواعد سینمای بین الملل نزدیک شود و از معضلات فیلمسازی داخلی تا حد زیادی رهایی یابد. هرچند که باید به این نکته هم اشاره کرد که « سرخپوست » علاوه بر نکات مثبتی که دارد، در بخش های زیادی هم دچار ضعف در فیلمنامه است که به یکدست بودن فیلم آسیب جدی رسانده و منجر به این شده که اثر نتواند یک روند جدید را در سینمای ایران پایه گذاری نماید تا بتواند الگوی بسیاری از فیلمسازان باشد.
نخستین ویژگی تحسین برانگیز « سرخپوست » تسلط کارگردان بر دکوپاژها و میزانسن هاست. طراحی صحنه « سرخپوست » به راحتی می تواند یکی از برترین های سینمای ایران در سالهای اخیر قرار بگیرد که در آن نسبت محیط با شخصیت ها مشخص است و ما شاهد میزانسن های عجیب و بی ارتباط با سکانس ها نیستیم. تسلط نیما جاویدی به نکات فنی باعث شده تا تصویری که در « سرخپوست » خلق می شود یکی از بهترین های سینمای ایران در سالهای اخیر باشد که در آن کوچکترین جزئیات تصویری رعایت شده و ستایش برانگیز است.
فیلمبرداری هومن بهمنش در فیلم نیز بی شک یکی از بهترین تجربه سالهای اخیر سینمای ایران بوده است. جایی که تمام قاب بندی ها صحیح و با رعایت اصول صحیح تصویربرداری انجام شده که در آن بنا به موقعیتی که شخصیت های قصه در آن قرار گرفته اند، دوربین نیز کارکرد متفاوتی پیدا می کند و خوشبختانه در بهترین نقطه برای ثبت تصویر قرار می گیرد. تصویربرداری تاریک و مرده از فضای زندان و دوربین متحرکی که در دقایق پایانی فیلم شاهد آن هستیم، ثابت می کند که باید فیلمبرداری « سرخپوست » را تجربه جذاب و تماشایی بدانیم که می تواند به راحتی الگوی بسیاری از فیلمسازان داخلی باشد. دوربینی که هرگز از چارچوب استاندارد تصویربرداری سینمایی خارج نمی شود و البته که بهترین جایگاه برای او پرده عریض سینماست.
